فقـر: فروپاشی نظام فرهنگی

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از کرمان، سروش خزان جامعه‌شناس طی یادداشتی با عنوان «فقـر: فروپاشی نظام فرهنگی» به شرح زیر آورده است؛

به باور نویسنده فقر حالتی است که در آن ساختار عمومی زندگی یک اجتماع به مشقت و مرارت و محنت می‌گذرد و تمامی ارکان آن بهم می‌ریزد و عواقب مصیبت بار آن به علل متفاوت بر کمیت و کیفیت یکان یکان افراد اجتماع تاثیر منفی شدید می‌نهد و باعث می‌شود بند بند سطح مطلوب و مناسب آن از هم بگسلد و استانداردهای آن به سیر نزولی و قهقرایی سیر نماید و مادیت و معنویت یک زندگی را درگیر می‌کند و هر روز آمار فراوانی فقر مطلق فزونی می‌گیرد.

با این پیشینه کوتاه صاحب‌قلم، در این یادداشت به وادی مادی‌گرایانه فقر نمی‌پردازد؛ بلکه به بُعد معنوی آن به‌عنوان یک متغیر با معنا و اثرگذار اهمیت می‌دهد و قلم می‌راند. 

نگارنده معتقد است که گرانی بصورت خاص و فقر بصورت عام؛ ستون فقرات نظام معنوی یک اجتماع و ساختار آگاهند آن که مفهوم بنیادی و بنیانی اعتماد می‌باشد را به مخاطره می‌اندازد.

با گرانی و فقر: محبت‌های اجتماعی در هنگام وقایع قهریه عام طبیعی همانند سیل و زلزله از بین خواهند رفت و به اصطلاحی کسی به حال کسی دل نمی‌سوزاند. استفاده و برداشت از محیط‌زیست و منابع طبیعی به اوج نابودی میل خواهد گرفت. میراث کهن و دستاوردهای فرهنگی (آئینی و نوائی و آوائی) به محاق می‌روند و گفتگو در باب آن حذف خواهد شد.

با فقر: هنر همزیستی مسالمت آمیز از بین خواهد رفت، امنیت آدمیان نسبت به هم وجود نخواهد داشت، کیفیت نادیده انگاشته می‌شود و کمیت به حد ممکن فراوانی آن در زندگی افراد اجتماع می‌رسد.

با گرانی و فقر: امورات علاقمندانه و خیرخواهانه تباه می‌شوند، دلرحمی برای همدیگر وجود نخواهد داشت، جرائم فزونی می‌یابند، پرونده‌ها فراوانی و سیستم ترمیمی به کناره می‌رود و جای خود را به رویه تنبیهی می‌دهد.

با گرانی و فقر: جوانان دل در گرو عشق و علاقه و تشکیل زندگی و ایجاد خانواده ندارند و تجرد و طلاق و پیری دوره‌های سنی جمعیت، ناهمسان و نامتوازن و بهم می‌ریزد.

با گرانی و فقر: تراز منطقی دخل و خرج زندگی بهم می‌ریزد و دستمزد و حقوق و مزد و مواجب بگیران نمی‌تواند عملکرد خلاقانه و نوآورانه و شکوفاگرایانه داشته باشند.

گرانی و فقر: سراسر، سراسیمگی و سرگردانی و مصیبت و معضل و مشقت است و عوارض آن جان و جسم، روح و روان و کالبد اجتماع را مریض و بیمار و تب آلود می‌کند.

از گرانی و فقر: فروتنی بیرون نخواهد جُست، بلکه فلاکت و فروپاشی سایه خواهد گسترانید؛ مودت و مدارا، محبت و معرفت (معرفت به معنای عام آن) به حداقل‌ترین وضعیت ممکن، سیر می‌نماید و دو قطبی و چند قطبی‌ها ایجاد می‌شود. از رذیلت‌های این پدیده پلید و پلشت زایش آلام و آسیب در حوزه عمومی شامل اقتصاد و فرهنگ و سیاست و بهداشت و غیره است که انشعاب آن سختی‌های سهمگین و دردهای بی‌درمان و رنج‌های بی‌رهائی می‌باشد.

در نتیجه می‌طلبد که سیستم مملکت گردانی کشور با رویکرد تحول خواهی در نظام اداری و با استناد به نام گذاری سال (مهار تورم و رشد تولید) چاره‌هایی اساسی بیندیشند، نظارت‌های بدون مصلحت داشته باشند، قوانین قابل اجرا و بدور از انتزاع وضع نمایند و اجرائیون با قوت قانون گرایانه و قامت شجاعانه، امورات اجرائی را عملی کنند.