به گزارش پایگاه خبری تحلیلی
جویاآنلاین، عبدالعلی ادیب برومند شاعر ملی ایران، نویسنده و فعال سیاسی؛ وکیل دادگستری عصر امروز در سن ۹۲ سالگی دعوت حق را لبیک گفت و به رحمت ایزدی پیوست.
ادیب برومند در بیست و یکم خرداد ۱۳۰۳ در زادگاهش روستای (شهر فعلی گز) از شهرستان بُرخوار استان اصفهان به دنیا آمد. پدرش مصطفی قلی خان برومند از خوانین گز بود که از حُسنِ خط و مقدمات زبان عربی و آگاهی‌های تاریخی بهره داشت. به زبان فرانسه مسلّط و از جمله تجددطلبان عصر بود؛ هیچ‌گاه شغل دولتی نپذیرفت و به کار مِلکداری و کشاورزی اکتفا نمود.
ادیب تا سن ۱۶ سالگی به نثر نویسی اهتمام می‌ورزید ولی از ۱۷ سالگی بیشتر به شعر و شاعری روی آورد و با دلبستگی و علاقه‌ای که به شاعران و اشعار شعرای دوران مشروطه پیدا کرده بود، به سرودن شعر در همین سبکِ نوپا که از جهت موضوع و مطلب دیرینگی نداشت و موضوع آن مسایل روز بود، پرداخت.
ادیب برومند در جوانی با کسب رتبه ۳ در آزمون ورودی دانشکده حقوق دانشگاه تهران به کسب دانش در رشته حقوق قضایی آغاز ورزید و در طی تحصیل در دانشکده حقوق به مطالعه پیرامون
ادبیات فارسی پرداخت و به زبان‌های عربی و فرانسه نیز تسلط پیدا کرد.
او پس از حادثه سوم شهریور ماه ۱۳۲۰ و اشغال ایران به وسیله متفقین در جنگ جهانی دوم، به سرودن شعرهای سیاسی و میهنی پرداخت. موضوع این اشعار حمله به اشغال کنندگان ایران و مخالفت با عوامل بیگانه یعنی هواداران شوروی و انگلیس و انتقاد از دیکتاتوری دوران رضا شاه پهلوی و تقویت آزادی‌خواهی و استقلال طلبی و حسّ وطن خواهی در مردم ایران بود که در جراید و مجلات کشور منتشر می‌شد. وی همچنین اشعاری بر ضد غائله آذربایجان و زمزمهُ تجزیه طلبی در آن سامان، حزب دموکرات آذربایجان و حکومت سید جعفر پیشه‌وری سرود. ادیب برومند در آن سالیان دور در اپرت (ایران پر آشوب - بهمن ۱۳۲۶) انقلاب و تغییر حکومت در ایران را پیش بینی نموده بود.
ادیب برومند در سال ۱۳۲۵ از وزارت دادگستری ابلاغی برای شغل دادیاری دادگستری اردبیل دریافت کرد ولی از پذیرفتن سِمَت قضائی اعراض نمود و تقاضای صدور پروانهٔ کارآموزی وکالت دادگستری کرد و دو سال بعد به طور مستقل به عنوان وکیل پایه یک دادگستری مشغول کار شد؛ وی سال‌ها وکیل بانک ملّی ایران بود و وکالت‌های متفرق را کم‌تر می‌پذیرفت.
ادیب برومند، فعالیت‌های ادبی خود اعم از نثر و نظم را در اواخر دوران دبیرستان شروع کرده و مقالاتش در روزنامه‌های دهه بیست مانند نوبهار (به مدیریت ملک الشعرا بهار)، روزنامه اصفهان و.. منتشر می‌شد. ابتدا تخلص نهال را انتخاب کرد و سپس ادیب اصفهانی و بعد با اشارت استادانی مانند بهار به ادیب تغییر داد. برومند در ۱۳۲۷ به عضویت انجمن فرهنگستان به ریاست حسین سمیعی (ادیب السطنه) انتخاب شد.
او در زمینه سبک نگارگری و همچنین نگارگران دوران قاجار دارای شناخت کامل بوده و مقالات بسیاری در این مورد نشر داده و مجموعه کلکسیون شخصی او به همراه توضیحات در مورد سبک‌های هنری دوران قاجار در کتاب نگارستان ادیب منتشر شده است. استاد برومند همچنین اولین کتاب در خصوص هنر قلمدان را نگاشته است. ادیب برومند بیش از شصت سال با قلم و قدم در راهِ سر بلندی ایران و تحقق آزادی و ضدیت با استبداد و استعمار کوشیده و بیشترین قسمت اشعارش میهنی و سیاسی و ملی است که بیشتر آنها در مجموعه اشعارش با نام حاصل هستی به چاپ رسیده‌است. پیش از این نیز مجموعه شعرهایی از وی به نام‌های «ناله‌های وطن»، «پیام آزادی»، «دردآشنا»، «سرود رهایی»، «راز پرواز»، «مثنوی اصفهان» و «روزگار دژم» و پژواک ادب به چاپ رسیده‌است. استاد ادیب برومند جزء معدود شعرای ایران زمین(همانند حکیم ابوالقاسم فردوسی و...) است که لقب
شاعر ملی را از سوی مردم ایران دریافت نموده‌است. (وی همچنین از سوی دکتر محمد مصدق لقب «شاعر ملی» را دریافت داشت.)
- «حاصل هستی»: مجموعه‌ای که اغلب اشعار سیاسی و ملی وی را در برمی‌گیرد. ناشر: ق‍ص‍ی‍ده‌س‍را، ۱۳۸۰
- «ناله‌های وطن» روزنامه اصفهان، ۱۳۲۴
- «پیام آزادی»
- «دردآشنا» نشر هنر ۱۳۶۲
- «سرود رهایی» انتشارات پیک دانش، ۱۳۶۷
- «راز پرواز» انتشارات دیبا ۱۳۷۴
- «مثنوی اصفهان» نشر م‍رس‍ا، ۱۳۷۹
- «لروزگار دژم»
- تصحیح دیوان غزلیات حافظ
- «ارم‍غ‍ان س‍ف‍ر حج»
- «به پیشگاه فردوسی» نشر شباویز، ۱۳۸۰
- «طراز س‍خ‍ن» (مقالات ادبی، سیاسی و هنری) نشر عرفان ۱۳۸۵
- «فاجعه مرداد» ، انتشارات جبهه ملی، ۱۳۵۸
- گل‌های موسمی: مجموعه غزل، نشر عرفان ۱۳۸۷
- «هنر قلمدان، م‍ش‍ت‍م‍ل بر پ‍ی‍ش‍گ‍ف‍ت‍ار، ان‍واع قلمدان، ش‍ن‍اس‍ائ‍ی ن‍ق‍اش‍ان قلمدان» ناشر وح‍ی‍د، ۱۳۶۶
- «نگارستان ادیب» (آبان ۱۳۹۲)
- انتهای پیام/
