شورای شهر اصفهان و تیر آخر

به گزارش خبرگزاری صدای جویا از اصفهان، رضا صالحی پژوه خبرنگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب طی یادداشتی با عنوان «شورای شهر اصفهان و تیر آخر» به شرح زیر آورده است؛

روزی که اعضای شورای پنجم شهر اصفهان همه از یک جناح برگزیده شدند، نگارنده سطور با سلسله یادداشت‌هایی، نسبت به این یکدستی هشدار داد و البته این موضوع شورایی را رقم زد همچون انتخاب شهرداری که سنخیتی با مأموریت شهر نداشت.

نتیجه نیز مشخص بود و آن هم عدم اقبال عمومی در انتخابات بعدی به اعضای شورایی که برخی از آنان اتفاقاً دغدغه اداره مناسب شهر را داشته و منافع جناحی و حزبی خود را در برابر منافع عمومی مردم نادیده می‌گرفتند.

اما آش حزبی نگری و جناح‌بازی در آن دوره آن‌قدر شور شد و این یکدستی نیز به شوری آن کمک می‌کرد که دعواهای درون گروهی نیز نمی‌توانست روحیه غالب "فقط ما می‌توانیم و لاغیر..." را در آنان تغییر دهند.

روحیه‌ای که منتقدیم را جا ماندگان قوم می‌پنداشتند و نقدشان را غیر قابل‌شنیدن، هیلی زود کارنامه مردودی خود را پیش چشمانشان دیدند و عجیب که این تاریخ دوباره تکرار شد.

سال 1400 که لیست‌های انتخاباتی بسته می‌شد، به یکباره زمزمه‌هایی از تشکیل لیست مجمع نیروهای انقلابی به گوش رسید و البته در این لیست مجموعه‌ای از اسامی مدیران کهن کسوت ملی، مدیران دهه شصتی، جوانان نخبه انقلابی به چشم می‌خورد.

اما همچنان آفتی که ریشه شورای پنجم را پوساند، این گروه نه‌چندان نوپا که برخی از اعضای آن سال‌ها سابقه مدیریت شهری داشتند را نیز تهدید می‌کرد و آن یکدستی بین راه‌یافتگان به شورای ششم شهر اصفهان بود.

آن روزها برخی این یکدستی در شورای ششم را آن‌چنان نقطه قوت شهر جلوه می‌دادند که گویی خاطرات شورای پنجم را فراموش کرده و البته فرایندها یکی پس از دیگری به‌گونه‌ای رونمایی شد که گویی الگوبرداری‌ها یک به یک و نعل به نعل از روی الگوهای شورای قبلی برداشته شده با این توضیح که آن‌ها وابسته به یک جریان سیاسی دیگر بودند و این ها وابسته به جریانی دیگر.

نمونه بارز آن را نیز می‌توان در فرایند نه‌چندان فرایند مدار انتخاب شهردارهای هر دو دوره مدیریت شهری دانست. شهردارهایی که اعضای شورای شهر مدعی بودند در یک فرایند انتخاب شده‌اند، اما از پیش از فرایند هر دو منتخب شورا برای مردم مشخص بودند.

اما حالا زمزمه‌هایی از تغییر در مدیریت شهری اصفهان به گوش می‌رسد، تغییری که می‌تواند تیر آخر شورای ششم تلقی شود و بخشی از آب‌رفته را به جوی بازگرداند. تغییری که قرار است از رئیس شورای شهر آغاز شود و این تغییر شاید بتواند برای دغدغه‌مندان اصفهان راهگشا باشد.

چرا که مدیریت شهری در دوره ششم نیز درگیر همان نگاهی شده که مدیران قبلی درگیر آن بودند با این تفاوت که تا دوره چهارم، حداقل شهر را شهرداری اداره می‌کرد که توانایی کتمان برخی نقاط ضعف اعضای شورای شهر و یا حتی معاونین خویش را داشت، اما از دوره پنچم و البته در دوره کنونی (ششم) این اتفاق کمتر دیده شده واین در حالی است که شهروندان به سبب توسعه رسانه نسبت به این مسائل خیلی حساس‌تر شده‌اند.

انتصاب‌های فامیلی از رأس هرم شهر گرفته تا تصمیمات خلق‌الساعه مانند عدم جمع‌آوری زباله‌ها در روزهای جمعه، حواشی در حوزه فرهنگ و حمایت‌های بی دریغ مدیران شهری از اقدامات پرحاشیه در این حوزه، استفاده از عوامل غیر فرهنگی در بخش فرهنگ، برکناری مدیران توانمند در بخش اقتصادی و ... نه تنها حوزه های مورد اشاره را هدف قرار داد، که حوزه های ارتباطی شهر را نیز تحت الشعاع خود قرار داده و لطماتی را نیز به آن ها وارد کرد.

علی ایحال تغییر پیش رو امتحانی بزرگ و البته آخرین تیر چله اعضای شورای شهر بوده که بی شک با نیت خدمت به مردم پا در عرصه مدیریت گذاشتند و استفاده صحیح از این تیر می تواند مدیریت شهری اصفهان را هرچند دیر، ولی به ریل خدمتِ بیشتر بازگرداند.

مدیریتی به دور از خویشاوند سالاری همراه با جدیت و تلاش و کوشش با ابزارهایی همچون نظارت، پیگیری و دیدگانی بی اغماض و دستانی تلاشگر و بازوانی توانمند واندیشه ای آینده نگر خواسته مردمی بود که می خواستند اصفهان همچون نگینی بر انگشتر ایران بتابد و سرآمد دیگر شهرهای کشور شود که اتفاقا ملاک انتخابشان نیز چیزی غیر از این نبود.

البته نباید این نکته را نادیده گرفت که تیر آخر، ضربه آخر و یا شوت آخر همواره از بار استرسی و اضطراب بالایی برخوردار است که مبادا سرنوشت یک عده ای با این تیر دچار دگرگونی گردد.

تیری که اگر به درستی انداخته شود، امید می آفریند و اگر اشتباه انداخته شود، امیدها را به فنا می دهد.

اما این نکته را هم مربی ها به زنندگان ضربات آخر گوشزد می کنند که اگر شوت آخر درون دروازه نرفت و یا تیر آخر به هدف نخورد، وضعیت بدتر از این که هست نمی شود، ولی اگر به هدف نشست، وضعیت تغییر می کند.

اصفهان امروز نیاز به تغییر دارد و این تغییر نه تنها وظیفه شرعی افرادی است که می توانند برای آینده اصفهان کاری انجام دهند، که پاسخ مثبتی به خواست شهروندانی است که در بهت وحیرانی سر به آسمان دوخته و هرچند توقع فیل پرنده ندارند، ولی حداقل توقع آن را دارند تا گنجشکی را در این پهنه وسیع ببینند.