مسؤولان اگر تصمیم گرفته‌اید تیشه به ریشه شاهین‌شهر بزنید اطلاع دهید تا مردم زره‌پوش شوند

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از اصفهان، بهجت بیرانوند خبرنگار طی یادداشتی نقد گونه با نام «هر دم از این باغ بری می‌رسد» آورده است؛ مطمئنم بارها و بارها از زبان بزرگ‌ترهایمان (پدر، مادر، معلم و...) شنیده‌ایم که بین «بتمرگ، بفرما یا بنشین» تفاوت‌هاست با اینکه معنای هر سه واژه یکی است ولی در لحن و گفتار بسیار متفاوت‌اند. خشم و توهینی که در «بتمرگ» وجود دارد با احترام و ادبی که در کاربرد بفرماست یا سردی و بی‌تفاوتی که در کلمه بنشین است، اصلاً باهم قابل‌مقایسه نیست. ما به روح واژگان، روح کلام، تأثیر مثبت سخن و قدرت شگفت‌انگیز کلمات باور داریم.

شما تصور کنید هر روز صبح در مسیر خانه تا محل کار، چشمتان به تابلویی بی افتد که روی آن انواع توهین‌ها نوشته‌شده است، چه حالی به شما دست می‌دهد؟ به‌ویژه وقتی بدانید مخاطب این الفاظ شمایید. بر روی برخی تابلوهای شهری از سوی سازمان فرهنگی شهرداری شاهین‌شهر تصاویر و کلماتی زننده و زشت درج‌شده است که جای تأمل دارد.

عکس یک پیراهن راه‌راه که تداعی‌گر لباس زندان است و نوشتن جمله «قانون‌گریزها زباله را خارج از نوبت می‌گذارند» یا نوشتن کلمات «بی‌تفاوت‌ها، تنبل‌ها، بی‌نظم‌ها روی انواع لباس‌های چرک، پرچین و چروک و...» که نه‌تنها هیچ نکته مثبت شهروندی ندارد بلکه دارای بار آموزشی منفی و توهین‌آمیز است. سطحی‌نگری سازمان تا به آنجاست که شخصیت و منش انسان‌ها را از روی ظاهر یا لباس می‌سنجد؛ مثلاً برای نشان دادن تنبل‌ها از نماد پیراهنی با دکمه‌های باز بر تن شخصی چاق استفاده‌شده به این معنی که انسان‌های چاق تنبل هستند.

طبق آموزه‌های دینی، تحقیقات علمی و نظر روانشناسان، استفاده از تشویق و جملات مثبت در تغییر رفتار افراد بسیار مؤثرتر از کاربرد جملات منفی و تنبیهی است. حتی نیاکان ما قرن‌ها پیش با آگاهی از بار منفی واژگان برای دوری از سخن منفی به‌جای کلمه «نه» از واژه‌ی «خیر» که دارای بار مثبت و به معنی خیر رساندن است، استفاده کرده‌اند.

حال بااین‌همه تأکید بر مثبت گویی، مثبت اندیشی و تشویق آیا برای یک پیام شهروندی باید از واژگان منفی و جرم خیز استفاده کرد؟

آیا این جملات به‌صورت غیرمستقیم به نوجوانان، جوانان و کلا اجتماع پیام هنجارشکنی و قانون‌گریزی مخابره نمی‌کند؟

مگر وظیفه سازمان فرهنگی، درج پیام‌های نشاط افزا، آموزشی، تربیتی و... نیست. پس هدف از نوشتن این جملات چیست؟ این جملات بر خواسته از ادبیات چه کسانی است؟ آیا اتاق فکر یا نظارتی برای تائید یا رد این اقدامات وجود ندارد؟ یعنی این شهر آن‌قدر بی‌در و پیکر است که هر کسی هرچه دلش بخواهد می‌تواند روی بنر در انظار عموم بگذارد؟ آیا به عواقب این کارها فکر کرده‌اید؟ شایدم فکر کرده‌اید که پایین برخی بنرها هیچ آرم و نشانه‌ای وجود ندارد و مشخص نیست این بنر از طرف چه سازمان یا ارگانی نصب‌شده است. آیا تعمدی در کار است؟ الله‌اعلم

«مارسی شیموف» روانشناس معروف معتقد است جملات منفی تداعی‌گر احساسات ناخوشایند هستند و حتی می‌توانند موجب بروز اضطراب و استرس روانی شوند و فرد را نسبت به آینده سرخورده و نا امید کند. این کلام شیموف را باید به سازمان فرهنگی داد تا از روی آن هر شب، مشق شب بنویسد. مگر شهروندان شاهین‌شهر مجرم‌اند که با این ادبیات با آن‌ها سخن می‌گویید. این گفتار شایسته شهروندان هیچ جای دنیا نیست چه برسد به شاهین‌شهر!

اگر بگویم «هر دم از این باغ بری می‌رسد» پر بی‌راه نگفته‌ام چراکه هر روز باید منتظر اقدامی غیراصولی از طرف سازمان بود، به هر کجای این شهر که سرک می‌کشی، روی هر موضوعی که انگشت می‌گذاری می‌بینی جای تفکر و تأسف دارد.

دیگر باید به دلسوز بودن و کارآمدی برخی مدیران پروازی این شهر شک کرد. مدیرانی که با وجود 10 ها سال خدمت در شاهین‌شهر، هنوز این شهر مفتخر به سکونتشان نشده است. مدیرانی که شاهین‌شهر برایشان جولانگاه کارهای نابخردانه شده است. شاهین‌شهری که همانند موش آزمایشگاهی هر بلایی که دوست دارند بر سرش می‌آورند.

و الله و بالله اینجا بلاد کفر نیست. اگر تصمیم گرفته‌اید تیشه به ریشه فرهنگ، شخصیت و اعتبار این شهر بزنید بگویید تا حداقل مردم این شهر زره‌پوش شوند.

عملکرد برخی مدیران به‌گونه‌ای است که گویا شهر بی‌صاحب است و بی‌در و پیکر. ما که هرچه ندای «هل مِن ناصرِ ینصرنی» سر می‌دهیم و برای نجات ته‌مانده فرهنگ این شهر فریاد می‌زنیم هیچ اقدامی از سوی سازمان صورت نمی‌گیرد و صدایمان بجایی نمی‌رسد.

بنابراین از مدیران و مسئولان بالاتر می‌خواهیم نظارت بیشتری داشته باشند تا حداقل برای افکار عمومی شفاف‌سازی شود که عملکرد ضعیف یک سازمان را به‌پای دیگر مدیران شهری اعم از شورا و شهرداری ننویسند.

انتهای پیام/ج