چرا برخی می‌خواهند ۹ دی فراموش شود؟

به گزارش صدای جویا از اصفهان حجت‌الاسلام حمید رسایی نماینده مردم تهران در دوره‌های هشتم و نهم مجلس اسلامی طی یادداشتی با عنوان اینکه «چرا برخی می‌خواهند ۹ دی فراموش شود» آورده است؛ عده‌ای از کنار حادثه تاریخ‌ساز ۹ دی با سکوت می‌گذرند، چرا در رسانه‌های خود درباره این روز نمی‌نویسند و به آن نمی‌پردازند حتی از بزرگداشت آن عصبانی‌اند و تلاش می‌کنند این روز فراموش شود؟! برای پی بردن به ریشه این عصبانیت، چاره‌ای نیست جز اشاره به یک واقعه تاریخی! در تاریخ اسلام حادثه شادی‌آفرینی مانند میلاد النبی اتفاق افتاده و در مقابل نیز حادثه تلخی همچون ارتحال نبی مکرم اسلام دل‌ها را آزرده کرد اما همه شاهدیم، آن‌ها که پس از ارتحال پیامبر، انحرافی بزرگ در راه ایشان ایجاد کردند، هر ساله چند روز را به جشن و سرور برای میلاد النبی اختصاص می‌دهند و بر روی منابر و در رسانه‌های خود این روز را پاس می‌دارند ولی همین جماعت وقتی به بیست و هشتمین روز ماه صفر - که سالروز ارتحال نبی مکرم اسلام است – می‌رسند، در هیچ یک از منابر و مساجد و رسانه‌های خود، نام و یادی از پیامبر اکرم برده نمی‌شود. در حقیقت در میان چند میلیارد مسلمانی که در این کره خاکی زندگی می‌کنند، این تنها شیعیان هستند که علاوه بر میلاد النبی، در سالروز ارتحال نبی مکرم اسلام با تمام وجود از پیامبرشان و راه ایشان یاد می‌کنند. اما چرا؟ علت مشخص است، وقتی بر روی منابر از ارتحال پیامبر سخن بگویند، قطعاً مردم از علمای خود می‌پرسند که آیا پیامبر ما برای اداره جامعه اسلامی بعد از خود، مدلی تعیین نکرده است؟ آیا پیامبر اسلام درباره جانشین خود سخنی نفرموده است؟ و صدها سؤال دیگر که در طول تاریخ بعضاً اذهان مسلمانان را آزرده است. طبعاً پرداختن به این روز یعنی پرداختن به این سؤالات، اگر بیست و هشتم صفر یادآوری شود، باید به حوادث قبل از ارتحال پیامبر نیز پرداخته شود، از ممانعتی که برخی صورت دادند و نگذاشتند پیامبر اسلام وصیت خود را مکتوب کند و در سخنی توهین‌آمیز، وقتی رسول خدا قلم و کاغذ طلب کردند تا وصیتی بنویسند که عمل به آن، جامعه اسلامی را از گمراهی باز می‌داشت، ادعا کردند که پیامبر خدا تب دارد و هذیان می‌گوید و ادعا کردند که قرآن برای ما کافی است!؟ با همین مقدمه روشن خواهد شد که چرا برخی از شخصیت‌ها و خواص بی‌بصیرت و مردود فتنه سال ۸۸، از یادآوری یوم‌الله ۹ دی ناراضی، ناراحت و عصبانی‌اند. بزرگداشت این روز یعنی یادآوری نامه‌های بدون سلام والسلام، یادآوری دعوت مردم به خیابان‌ها برای اغتشاشگری در زیر پل کالج، یادآوری راه‌اندازی ستاد اصولگرایان حامی موسوی، یادآوری تبریک گفتن به موسوی، یادآوری اموال دانشگاه آزاد که برای شعله‌ورتر کردن آتش فتنه سوخت، یادآوری نماز جمعه‌ای که دختر و پسر دست در دست هم نماز خواندند و برخی از آن‌ها با کفش قامت بستند، یادآوری حمایت دشمنان امام و انقلاب از جبهه‌ای که برخی در رأس آن بودند و نتوانستند خود را بیرون بکشند، یادآوری عملکرد آقازاده فراری ای که بیش از دو سال است به انگلیس پناهنده شده و ... بدون تعارف برخی نمی‌خواهند مقدمات کودتای سال ۸۸ به مردم یادآوری شود، چون خودشان در این کودتای شکست‌خورده نقش داشتند. برخی نمی‌خواهند یوم‌الله ۹ دی به مردم یادآوری شود، چراکه ۹ دی یعنی یادآوری مواضع دوپهلوی این جماعت، ۹ دی یعنی یادآوری سکوت این جماعت، ۹ دی یعنی یادآوری محافظه‌کاری این جماعت و سواری دادن این‌ها به فتنه‌گرانی که مسجد را سوزاندند، پایگاه بسیج را به آتش کشیدند، به عزای حسینی حمله کردند و شعار نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران سر دادند! «آن‌ها می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند، هر چند کافران ناخشنود باشند! (سوره توبه ۳۲)» انتهای پیام/ج