امانوئل ماکرون ۳۹ ساله مستاجر جدید الیزه و رئیس جمهور فرانسه شد

در این میان، داستان ازدواج وی با زنی که ۲۴ سال از خودش بزرگتر است و تعهد او به حفظ این رابطه، برای مردمی که به تنوع طلبی شهرت دارند و در عین حال طالب تغییر روند سیاسی فرانسه برای رسیدن به ثبات و امنیت هستند، از جذابیت ویژه ای برخوردار بود تا جاییکه به گفته «علی سجادی انصاری» وابسته نظامی سابق ایران در فرانسه، این مسئله در کنار سوابق اجرائی، متانت و پرستیژی که از خود به نمایش گذاشته است، می تواند یکی از جاذبه های بزرگ ماکرون به ویژه نزد بانوان فرانسوی باشد.

اما آنچه که ماکرون را تا حد زیادی از رقبای جامانده از قطار انتخابات متمایز می کند، استقلال در تصمیم گیری و القای این تفکر در مخاطب فرانسوی است که من با ایستادن در میانه طیف سیاسی، نه با ضرب آهنگ قدم سوسیالیست هایی پیش می روم که در سمت چپ زمین بازی می کنند و نه تابع جمهوریخواهانی هستم که نیمه راست زمین سیاست را در اختیار دارند.

به این ترتیب، ماکرون جوان از همان ابتدای ورود به گود رقابت، خود را مردی با قابلیت موازنه سیاسی نشان داد که در حیطه آرمان های فراحزبی، دست خود را برای استقبال از آنچه که به قول خودش به نفع همه مردم فرانسه باشد باز گذاشته و برای رسیدن به این هدف با هرکه در جهت تامین منافع ملی حرکت کند، هم قدم می شود.

این گونه است که شگرد وی در اعلام نام خود به عنوان نامزد مستقل آن هم بعد از اینکه سال ها برای حزب سوسیالیست رکاب می زد، کارساز افتاد و ماکرون نهایتا با فاصله گرفتن از سمت چپ طیف، عقاید و آرمان های خود را به ویژه در مقوله اقتصادی به قدری به سمت راست متمایل کرد که در نهایت با ایستادن در نقطه میانی، قادر به گرفتن دست حامیانی از هر دو سوی میدان شد.

اما درست است که ماکرون تنها سرنشین قطار انتخابات فرانسه بود که به سلامت به مقصد رسید اما وی برای آنکه کلیددار الیزه شود، راه چندان همواری در پیش نداشت و اگر بخواهیم حق مطلب را در برشمردن فاکتورهایی که در پیروزی وی سهیم بوده اند ادا کنیم، شاید باید به عنصر شانس که البته به همان اندازه برای سایر رقبایش بد بیاری تلقی می شود نیز اشاره کنیم.

قطعا اگر «فرانسوا فیون» نامزد حزب راست میانه جمهوریخواهان با اتهام سوء استفاده مالی به نفع اشتغال زایی کاذب برای «پنه لوپه» همسرش مواجه نشده بود، الان به جای ماکرون، او بود که از پله های کاخ ریاست جمهوری بالا می رفت، حال آنکه رسوایی وی، چرخ انتخابات فرانسه را با شتابی دور از انتظار از مسیر اصلی خارج کرد.

تنها موردی که از آغاز تا پایان انتخابات فرانسه بی هیچ تغییر محسوسی، مطابق با پیش بینی ها پیش رفت، راه یافتن «مارین لوپن» رهبر حزب افراطی «جبهه ملی» به دور دوم و بسیج همگانی دیگر احزاب برای بازداشتن وی از ورود به الیزه بود.

ضعف اقتصادی، نارضایتی از اتحادیه اروپا، بحران مهاجرت، امنیت و تروریسم از مقولاتی بود که لوپن افراط گرا را بر موج پوپولیستی که این روزها در اروپا راه افتاده، سوار کرد و کشتی مراد وی را پیش از آنکه به لطف راهکارهای ماکرون به گل بنشیند، تا یک قدمی الیزه پیش برد.

++ماکرون و ریشه های وی در حزب سوسیالیست

ماکرون در آگوست ۲۰۱۵ میلادی در حالیکه همچنان وزیر دارایی «فرانسوا اولاند» رئیس جمهوری وقت فرانسه بود رسما اعلام کرد که دیگر عضوی از حزب حاکم سوسیالیست نیست و از این پس به عنوان یک فرد مستقل به حیات سیاسی خود ادامه می دهد.

وی در ۶ آوریل ۲۰۱۶، حزب سیاسی «En Marche» یا «رو به جلو» را تاسیس و آن را به عنون جنبشی لیبرال، پراگرسیو و سیاسی معرفی کرد. وی در نهایت در ۳۰ آگوست ۲۰۱۶ از سمت خود به عنوان وزیر دارایی فرانسه استعفا داد و در ۱۶ نوامبر همان سال نامزدی خود را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ اعلام کرد.

ماکرون در مجموع در بازه زمانی ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ عضو رسمی حزب سوسیالیست بود و از آن پس تا زمان تاسیس حزب خود، بیشتر از یک خط مشی سیاسی مستقل پیروی می کرد حال آنکه قطعا در حال حاضر نیز با وجود استقلال رایی که نشان می دهد، دست هم حزبی های قبلی خود را در بازی سیاست، به اندازه قبل محکم می فشارد. انتهای پیام/ج