از فقر تا قتل‌های ناموسی در ایران

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای جویا از تهران، سمیه اصغرزاده مدرس دانشگاه علوم انتظامی امین  و پژوهشگر حوزه زنان با انتشار یادداشتی با عنوان «از فقر تا قتل‌های ناموسی در ایران» آورده است؛

 ویژگی‌های افزایش فقر در جامعه شامل افزایش حاشیه‌نشینی در اطراف کلان‌شهرها است. افراد فقیری که در مناطق روستایی و شهرستان‌ها به درآمد کافی نمی‌رسند، عموماً به امید اشتغال و کسب درآمد به سمت شهرهای بزرگ مهاجرت می‌کنند.

 بااین‌حال، به دلیل عدم توانایی پرداخت هزینه‌های بالای اجاره مسکن و سایر هزینه‌ها در این شهرها، آنان مجبور به سکونت در مناطق حاشیه می‌شوند و بیشترین نمونه‌های فقر در اطراف شهرها شکل می‌گیرد.

تا اینجا وضعیت قابل‌قبولی بوده است، اما اصلی‌ترین مشکلات از جایی آغاز می‌شود که این مناطق که به‌عنوان "حلبی‌آبادها" یا به عبارتی "زورآبادها" شناخته می‌شوند، مجوز ساخت ندارند.

 در نتیجه، بسیاری از افراد در این نواحی مجبور به برخورد با مجریان قانون (شهرداری و پلیس و غیره) برای بقا هستند و این موضوع باعث شیوع فرهنگ هنجارگریزی در این افراد می‌شود.

علاوه بر این، بسیاری از نوجوانان و کودکان این جامعه به دلیل عدم دسترسی به امکانات آموزشی مناسب، فاقد سواد هستند و با عضویت در گروه‌های کوچک بزهکاری (گنگ ها)، به دنبال راهی برای تأمین درآمد بوده یا به‌عنوان کودکان کار به‌کارگیری می‌شوند.

همچنین، برخی از آنان به‌عنوان ابزاری برای تکدی‌گری و سایر جرایم به فروش رسیده و مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند.

افراد این گروه‌ها به دلیل گمنامی و نداشتن هویت مشخص در جامعه شهری، بدون ترس از شناسایی و دستگیری، به‌راحتی فعالیت‌های خلاف قانون انجام می‌دهند و می‌توانند مرتکب جرایمی نظیر سرقت، قاچاق و توزیع مواد مخدر و سایر جرایم مشابه شوند.

مقصود از بیان این مطالب، تشریح زندگی زنان و دخترانی است که در چنین بستری ناامن زندگی می‌کنند. این زنان و دختران در چنین محیطی که حتی پسران کوچک منفعت اقتصادی دارند، به دلیل محدودیت‌های فراوانی که به لحاظ جنسیتی دارند نمی‌توانند به طور آزادانه هر کاری انجام دهند و به همین خاطر به‌عنوان طفیلی شناخته می‌شوند و تحت‌فشار قرار می‌گیرند.

 و در چنین شرایطی هر کدام از مردان خانواده که چرخ اقتصاد خانه را می‌چرخاند، خود را مستحق سروری و امر و نهی بر این دختران می‌داند و به تعداد این افراد صاحب و مالک برای دختران وجود دارد.

به طور معمول، این زنان از حقوق اولیه خود محروم هستند، از جمله حقوقی نظیر آزادی رفت و آمد، آزادی بیان، سوادآموزی، حق داشتن مسکن و محیط مناسب، حق بهداشت عمومی و سایر حقوق اساسی و ازآنجاکه این زنان نمی‌توانند به طور آزاد در جامعه فعالیت کنند و از حقوق و آزادی‌های خود برخوردار شوند در بسیاری از موارد، ناچار هستند برای ازدواج به اجبار تن دهند و گاهی به بهایی اندک فروخته می‌شوند.

 آن‌ها عموما در شرایطی قرار می‌گیرند ، که هر لحظه امکان دارد برای فرار از بی‌پناهی، فقر و فلاکت تن به خود‌فروشی خودخواسته یا اجباری دهند.

این در حالی است که با وقوع چنین رفتاری، مجازات بسیار وحشیانه و ترسناک برادران یا سایر افراد ذکور خانواده برای محافظت از ناموس در انتظارشان است و معمولاً این زنان زندگی‌های تلخی را تجربه می‌کنند و مرگی ناگوارتر. حیاط خانه و یا خاک بیابان مدفن این دختران می‌شود و "قتل ناموسی" نوشداروی پس از مرگ سهراب

. برخی از لحظات این زندگی‌های واقعی در فیلم "مغزهای کوچک زنگ زده" به تصویر کشیده شده که جلوه کوچکی از دردها و رنج‌های دختران این سرزمین است.